سلام به همه ی دوستان عزیزم،

چند وقت بود می خواستم این شعر رو واستون بنویسم، ولی انگار نمیشد، الآن که فهمیدم امروز (22 اسفند) روز شهید نامگذاری شده، تصمیم گرفتم این کار رو انجام بدم، به افتخار ایران و ایرانی، به افتخار همه­ ی کسانی که به خاطر مام وطن از خیر جان خودشونم گذشتن. شعری دوست داشتنی و قابل تأمل:

که ایران چو باغی‌ست خرم بهار

شکفته همیشه گل کامکار

اگر بفکنی خیره دیوار باغ

چه باغ و چه دشت و چه دریا، چه راغ

نِگر تا تو دیوار او نفکنی

دل و پشت ایرانیان نشکنی

کزان پس بود غارت و تاختن

خروش سواران و کین آختن

زن و کودک و بوم ایرانیان

به اندیشه بد مَنه در میان

همه سر به سر، دست نیکی بَرید

جهانِ جهان را به بد مسپُرید

نخوانند بر ما کسی آفرین

چو ویران بود بوم ایران زمین

دریغ است ایران که ویران شود

کُنام پلنگان و شیران شود

به کام تو گردد سپهر بلند

دلت شاد بادا تنت بی گزند

چنین روز روزت فزون باد بخت

بداندیشگان را نگون باد بخت

بیا تا همه دست نیکی بریم

جهانِ جهان را به بد مسپریم

وزین پس بر آن کس کنید آفرین

که از داد آباد دارد زمین

بسازید و از داد باشید شاد

تن آسان و از کین مَگیرید یاد

کسی باشد از بخت پیروز و شاد

که باشد همیشه دلش پُر ز داد