تأملی درباره ی دعای سحر

در اندیشه ی فلسفی و عرفانی چندین نظریه در رابطه با "وجود"، بیان شده است. برخی معتقد به "اصالت وجود" هستند، برخی به "کثرت وجود" اعتقاد دارند و عده ای به "وحدت وجود" پرداخته اند. هر کدام از این نِحله های فکری بحث های غامضی می طلبد تا در روشن شدن مفاهیم آن کوششی صورت گیرد. این مجال شایسته ی بحث در بررسی ذات این اندیشه ها نیست و تنها به بیان خلاصه ای از این اندیشه ها پرداخته می شود؛ و به جاست که بیان داریم قطعاً نواقص زیادی در این مختصر وجود خواهد داشت.

اصالت وجود همانطور که از نامش پیداست، به وجود اهمیت می دهد و جهان را عرصه ی وجود خارجی می پندارد. به عبارتی در عالم خارج، اعتبار و اهمیت از آن وجود یکایک آدمیان می باشد. اندیشه های ملاصدرا در این باره راهنمایی های بسیاری خواهد کرد. این اندیشه در دوره ی مدرن به اگزیستانسیالیم تعبیر شده که از جوانبی با اندیشه های ملاصدرا تفاوت دارد.

کثرت وجود بر این اعتقاد است که تعدد در عالم و وجود کثرت در عالم بیرون نمایانگر تفاوت های بسیاری است و هر وجود برای خویشتن صاحب جایگاه متمایزی نسبت به دیگری است و هیچ شباهتی میان این کثرات عالم مشاهده نمی شود.

اما اندیشه ی وحدت گرایانه یا وحدت وجودی که می توان ابن عربی را از پیش قراولان این مکتب دانست بر این عقیده است که عالم همه مظهر و نماد یک امر متعالی است، یعنی تمام عرصه ی وجود نمایانگر حضرت باری تعالی است. به بیان سید ناصر طباطبایی لبّ و عصاره ی معنی وحدت وجود، ظهور و تجلّی حق در موجودات یعنی اتحاد الوهیت با بشریت و حلول روح ربوبی در هیکل بشری و فنای فی الله و بقای بالله یا اتحاد ظاهر و مظهر و تجسّد لاهوت در ناسوت تعریف شده است.[1] به بیان دیگر در جهان هستی چیزی غیر از مقام ربوبی و پروردگار وجود ندارد و همه ی کثرت ها اگر با دیده ی وحدت گرایانه ای مشاهده شود به یک وجود ختم خواهد شد و آن حضرت حق می باشد.

در فرا رسیدن ماه مبارک رمضان

اندرون از طعام خالی دار                     تا در او نور معرفت بینی

روزه گرفتن از جمله اعمالی است که حق -سبحانه و تعالی- آن را دوست میدارد، به عبارتی هدیه ای است از جانب آن عزیز مر بندگان محبوب خویش را؛ و آن را وسیله ای جهت قرب به خویشتن قرار داد، آن جایگاهی که اختصاص مر بندگان مخلص او را دارد.

رب -جل و علی شأنه- پاداشی را که بهر نکوداشت این هدیه معین فرموده، تا اندازه ای والا مقدار است که خود را پاداش آن میداند، با توجه به عظمت این مرحمت، بندگان را می زیبد تا در حفظ این هدیه ی گرانقدر سعی بلیغ و جهدی جلیل بر خود بینگارند تا از آن آنگونه که شایسته است پاسداری کنند.

حد قلیل پاداش آن را بر رضایت آن عزیز -سبحانه عما یصفون- قرار دهیم، باشد تا با کرامت آن کریم غفور، لایق دریافت شأن مخلصین، که همانا، جایگاه صدق نزد اوست شویم، همان جایگاهی که صادقانِ در مسیر را شایسته است، پس در این گام نهادن ها علم را با عمل و صدق را با حلم درآمیزیم تا محبوب خویش را خرسند گردانیم.

ربنا ثبت اقدامنا وانصرنا علی الشیطان الرجیم، انک انت التواب الرحیم.

اعیاد شعبانیه

به نام مهربان مهرگستر

فرا رسیدن خجسته اعیاد شعبانیه، میلاد جلوه های جهاد و مقاومت، ادب و تواضع، عبودیت و بندگی؛ حضرت حسین ابن علی، ابالفضل العباس و سجاد زین العابدین تهنیت باد.

امید است همانطور که از نحوه ی به شهادت رسیدن آن عزیزان الگو می گیریم و آرزوی مرگی همچون آنان داریم، از نحوه ی زندگی آن عزیزان نیز بهره ها ببریم و در حیاطمان آن ها را جلوه گر نماییم.

حسین ابن علی (ع) الگوی مقاومت و جهاد است، چرا که در مقابل ظلم و جور سر تعظیم فرود نیاورد و تا آخرین لحظه به مقاومت پرداخت. اما باید آگاه بود که این عزیز قبل از اینکه مجاهدی بی بدیل باشد، استادی تمام عیار، معلمی بزرگوار و عالِمی عامل بوده است. امیدوارم بتوانیم در کنار الگو گرفتن از ویژگی های نهایی آن حضرت که در عرصه ی پیکار با خصم ظهور یافت، از خصوصیت های ابتدایی آن حضرت که منجر به ایجاد آن روحیه ی تسلیم ناپذیری در مقابل دشمن بوده است بهره ها ببریم.

ابالفضل العباس (ع) نماینده ی استواری و وفادری است، زیرا در عرصه ی پیکار تا آخرین لحظه از مقاومت ناامید نشد و همچنان وفادار به عهد خویش باقی ماند. چه زیباست در کنار این ویژگی ها، از ادب و تواضع آن حضرت بیاموزیم و خود را متخلق به اخلاق آن عزیز نماییم تا به استواری کوه مانند آن حضرت و وفاداری بی مانند ایشان برسیم.

و سجاد زین العابدین (ع)، جلوه ی عبودیت و بندگی است، و همیشه سر تعظیم در برابر مقام ربوبی پروردگار فرود می آورد و در این راه سختی های زیادی را بر خویشتن هموار می نمود. این ویژگی های برجسته در این عزیز منجر به دلیر گشتن حضرتش در برابر تمامی ستمگران و ظالمان دوران خود شد و زبانی برنده و کوبنده عطا نمود، زبانی که در برابر ظالمان چون شمشیری برنده عمل می نمود و در برابر عظمت پروردگار جز خضوع و خشوع ظهوری نداشت.

خدا را می خوانیم به حق این اسوه های جهاد، ادب و عبودیت، ما را در راه رسیدن به تعالی روحی یاری نماید تا توان ظلم به هیچ بنده ای را نداشته باشیم و جسارت مقاومت در برابر هر گونه ستمی را در خویش بیابیم.

خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار

پاینده باشید