آموزه های بسیاری در مذهب اسلام وجود دارد که نمایان گر همین اصل می باشد و همه ی امور را، راجع به مقام الهی می داند و غیر از حق –سبحانه و تعالی- امری و پدیده ای نمی بیند. اکنون که سفره ی فیض الهی برای مسلمانان گشوده است و ماه عاشقی فرارسیده است، می توان از این آموزه های بسیار، خوشه های هدایت چید و امیدوار بود تا بتوان در مسیر قرب الهی قدم های استوارتری برداشت.

دعای سحر یکی از دعاهای پر مغزی است که با دقت در آن می توان به نوعی اندیشه ی وحدت گرایانه در وجود را مشاهده نمود و از آن بهره ها برد. در این دعا که از مقام زیبایی و بهاء پروردگار آغاز می شود، به این نکته اشاره دارد که همه ی صفات الهی دارای اشتراک هستند و همه ی آن ها در اصل از یک منبع نشأت می گیرند و آن مرتبه ی الوهی پروردگار است که در هیچ مخلوقی قابل مشاهده نمی باشد، و اگر هم بتوان آن را مشاهده نمود، جدای از اصل خویش نمی باشد. به عنوان مثال می توان از نور خورشید بهره برد؛ به این معنی که نور خورشید در هر حالتی که از آن استفاده شود، جدا و منفک از وجود خورشید به شمار نخواهد رفت. پس هر ویژگی و بهره ای از صفات و ویژگی های الهی اگر در جایی قابل مشاهده باشد، غیر از اصل خود نخواهد بود و همه ی آن ها به مقام پروردگار راجع می باشند.

این که همه ی زیبایی ها، رؤیت ها، شُکوه ها، بزرگی ها، نورها، گستره ی رحمت و کلمات پروردگار را یکی بدانی و در همه ی احوال و اَشکال، آن ها را نماد و جلوه ای از ذات الهی به شمار بیاوری تو را به سوی وحدتی رهنمون خواهد شد که در نهایت به این نقطه خواهی رسید:

که یکی هست و نیست غیر از او                      وحدهُ لاشریک الّا هو

ویژگی هایی که در این دعا بیان می شود به گونه ای استادانه برگزیده شده است که هر کدام از آن ها به جنبه ای از عظمت پروردگار می پردازد و در کنار هم قرار دادن آن ها، انسان هایی که نیاز به نشانه هایی دارند، به وجود یگانه ای پی خواهند برد که همه ی این صفات در او وجود دارد و به عبارتی او عین این صفات است و غیر از این صفات نیست.

پروردگار را می خوانیم به حق یگانگی وجودش در همه ی عالم که دعای ما را به درگاه اجابت خویش برکت دهد و ما را در پیمودن راه راست ثابت قدم نماید. آمین.