خوان آسمانی

ایـن دهـان بسـتی دهـانی بـاز شـد              تا خورنده­ ی لـقمه های راز شد

لـب فـروبـنـد از طـعـام و از شـراب             سوی خوان آسمانی کـن شتاب

گـر تو ایـن انـبان ز نـان خالی کنی              پُـر ز گـوهرهـای اجـلالی کنی

طـفل جـان از شـیر شـیطان باز کن              بـعد از آنـش با مَـلَک انـباز کن

چند خوردی چرب و شیرین از طعام،              امتحان کن چند روزی در صیام

چـند شـب ها خواب را گشتی اسیر،              یـک شـبی بیدار شو دولت بگیر

مثنوی معنوی؛ مولانا جلال الدین رومی