بسم الله الرحمن الرحیم                              هست کلید در گنج حکیم

فاتحه‎ی فکرت و ختم سُخُن                        نام خدای است بر او ختم کن

تهنیت عرض می‎کنم خجسته اعیاد شعبانیه رو و میلاد حضرت علی اکبر (ع) و روز جوان. تشکر می‎کنم از همه‎ی شما عزیزان که در انتخابات شورای شهر اعضایی رو به شورای آینده تقدیم کردید. در انتخابات ریاست جمهوری حماسه آفریدید و تبریک میگم برای صعود تیم ملی ایران به جام جهانی!

در عرصه شورای شهر من با توجه به این خجسته روز جوان که فردا واردش خواهیم شد می‎خوام یه استفاده ابزاری ازش بکنم برای ارتباطش با شورا ( البته پیشکسوتان عزیز حضور دارند و بنده جسارت میکنم خدمتشون)؛ ولی عرصه کار کردن در جامعه‎ای که قریب هفتاد درصد از اونها جوان هستند نیاز به حضور و مشارکت بی وقفه این عزیزان دارد.

حضرت علی اکبر (ع) در ماجرای کربلا  نماد حضور نسل جوان بودند در روز عاشورا. یک شخص نماد یک قشر عظیمی از مردم است در راه مبارزه بر علیه ظلم، ستم و مقاومت علیه بیداد. این استفاده‎ای که ما می‎خوایم بکنیم بر این اساس است: حضور حضرت علی اکبر (ع) در ماجرای کربلا نشان دهنده یک نسلی است که ما باید از آن‎ها بهره بگیریم و الآن هم ما در جامعه شهری هادی‎شهر از حضور جوانان بسیار زیادی بهره‎مندیم که با تجربیات گوناگون، سطح تحصیلات گوناگون حضور دارند و باید از آن‎ها در عرصه شهری مساعدت بطلبیم.

اون حضرت اگر حضرت امام حسین (ع) رو همراهی کردند نه به دلیل نسبت خانوادگی و خونی بلکه به دلیل این بوده است که حضرت امام حسین (ع) حقانیتی رو همراه خودش داشته و در راه حقانیت گام می‎نهاده. این ویژگی که اون حضرت و دیگر یاران اون حضرت در آن‎ها وجود داشته، حاصل یک مطلبی و مبحثی است که "عدم تعصب" بوده است.  ما اگر بخواهیم در این راه حقیقت و حقانیت قدم برداریم، باید از تعصبات قومی، قبیله‎ای و منطقه‎ای خودمون فرا بریم و در راستای رسیدن به یک وحدتی گام برداریم و در این راستا دست یاری را به سمت یکدیگر دراز بکنیم. این ویژگی نه تنها در ماجرای کربلا بوده بلکه عقبه خانوادگی داره، در جنگ جمل حضرت علی (ع) به شخصی که سؤالی ازشون پرسیدن که: یا علی من نمیدونم الان حق با کی هست؟ این سمت تو هستی داماد پیغمبر، اون سمت عایشه همسر پیغمبر و طلحه و زبیر از یاران نزدیک پیغمبر هستند. حضرت علی (ع) به جای اینکه بگن خوب من علی‎ام داماد پیغمبرم، من باب شهر علم هستم و توصیفات دیگه، یک جمله‎ای را می‎فرمایند که این جمله به گفته طه حسین نویسنده مصری و سنی، که میگن بعد از کلام خدا، من کلامی به این بلاغت نشنیدم. حضرت فرمودند که: ((إن الحق والباطل لا یُعرفان بأقدار الرجال؛ إعرف الحق تُعرف أهله )) میگن که حق و باطل با مقام و منصب افراد شناخته نمیشه، نمیتونیم بگیم چون فلان کس آدم خوبی است پس حقّه و هر چیزی که اون شخص میگه عین حقیقته، می‎فرمایند شما حقیقت رو بشناسید اگر حقیقت رو شناختید اهلش رو هم خواهید شناخت. این مسئله نشون دهنده و لازمه این است که ما از تعصبات قومی و قبیله‎ای خود بگذریم. چرا که قطعا همه افراد بویی از حقانیت درشون هست و حقیقت چون جویباری در درونشان جاری است ما باید با نگاه وحدت گرایانه به افراد نگاه بکنیم و از همه اون‎ها مساعدت بطلبیم و دست یاری اون‎ها رو بفشاریم به امید این که در راه توسعه شهری آباد و جامعه‎ای سر بلند حرکت بکنیم.

عذر خواهی می‎کنم. صلواتی عنایت بفرمایید!